Mijn vader zei altijd: van hard werken gaat niemand dood. Zo ben ik dan als boerendochter ook opgevoed. Werken geeft mij ook heel veel voldoening. Maar nu heb ik geleerd dat de balans tussen werken en ontspanning "brood” nodig is. Ik heb te lang niet geluisterd naar de signalen die mijn lichaam mij gaf, waardoor ik een burn out kreeg. Ik heb getwijfeld of ik dit wilde delen, het voelt als falen. En ik schaamde me ervoor. Maar juist als we wat opener en eerlijker durven te zijn kunnen we een voorbeeld zijn. Bij onze medewerkers merk ik te vaak dat de lat van de maatschappij heel erg hoog ligt. Op school moeten we het hoogst haalbare presteren, met alle gevolgen van dien. Op social media is de realiteit ver te zoeken, met altijd de perfecte ‘gefilterde’ plaatjes die ons laten denken dat dat de maatstaaf is waar we aan moeten voldoen. Geen wonder dat we onzeker worden. Na een aantal wisselingen van medewerkers wat de werkdruk mede door corona heeft verhoogd kunnen we nu zeggen dat we met mensen werken die bij ons passen en waar ons hart een sprongetje bij maakt. Corona en mijn burn out hebben mij geleerd dat niet alles maakbaar is, tevreden te zijn met eenvoud.
Onze klanten waarderen weer het ambacht, terug naar de basis en de menselijke maat. In ons geval een ambachtelijke bakkerij, waardoor we ook wel eens nee verkopen. Maar wat we doen is vers en met liefde gemaakt
